استفاده از ماشینهایی که از نظر خطر دارای اهمیت میباشند ، مستلزم اتخاذ تدابیر حفاظتی خاصی میباشند . در آغاز انقلاب صنعتی ، استفاده از ماشینها باعث ایجاد خطرات زیادی میگردید. ابتدا برای تقلیل دادن میزان مخاطرات ، مقررات و آیین نامههای قانونی در خصوص حفاظت در کار با آنها و بازرسی مؤسسات صنعتی وضع شد و پس از آن به تدریج ماشینها مجهز به وسایل حفاظتی گردیدند که اغلب آنها رضایتبخش نبودند ، بعضی از آنها مزاحمت در کار عادی با ماشین فراهم نمودند یا کار با آن مستلزم صرف وقت زیاد و بیش از حد بود به طوری که کارگران برای راحتی کار حفاظها را از روی ماشینها برمیداشتند .
– در ماده شماره 82 در مورد شرایط حفاظها به شرح زیر بحث شده است :
1 . وسایل حفاظتی بایستی طوری ساخته شود و مورد استفاده قرار گیرد که شامل موارد زیر میباشد :
الف) حفاظت را به طور کامل تأمین کند.
ب) از داخل شدن در منطقه خطرناک ، هنگام کار پیشگیری کند.
ج) موجب ناراحتی برای کارگر نشود.
د) به تولید لطمه وارد نکند.
ه) به طور خودکار یا با کمترین تلاش به کار افتد.
و) متناسب با ماشین و کاری باشد که انجام میشود.
ز) بهتر است حفاظت ، جزئی از ماشین باشد .
ح) اشکالی برای روغن کاری ، بازرسی ، تنظیم و تعمیر ماشین بوجود نیاورد.
ط) بتواند مدت مدیدی با حداقل مراقبت مورد استفاده قرار گیرد.
ی) در مقابل فرسودگی و ضربه مقاومت نماید.
ک) با دوام بوده در برابر آتش و مواد خورنده مقاومت کند.
ل) خود حفاظ منبع ایجاد خطر نباشد ( دارای اجزائی نباشد که موجب حادثه گردد. )
م) نه تنها در برابر مخاطرات احتمالی بلکه در برابر حوادث پیش بینی نشده نقش حفاظتی ایفاء نماید.
انواع حفاظ شامل : مکانیکی ، قفل کننده ، اتوماتیک ، متفرقه ( دو دکمهای ) ، دست بندی ، چشم الکترونیک و پدالی میباشد .