ایمنی و حفاظت فنی

در محیط­های صنعتی با وجود ماشین آلات و ابزار فراوان ، غالبا ًکارگران در معرض مخاطرات مختلف قرار دارند. با توسعه تکنولوژی و افزایش کاربرد ماشین در امر تولید نیز احتمال مخاطرات و حوادث در این گونه محیط­ها زیاد تر می­شود. سوانح در کارخانجات ممکن است باعث نقص عضو یا فوت افراد شود که به سهولت وسرعت قابل جبران نیست و برای سازمان فقدان یک متخصص که سال­ها برای تربیت او سرمایه و وقت مصرف شده است، زیان سنگینی به شمار می­آید.

در سازمان­های تولیدی که اصول و موازین (ایمنی و حفاظت فنی) مراعات نمی­شود، روحیه کارکنان نیز ضعیف و متزلزل است و کمتر امکان دارد کارگر خوب و طراز اول در خدمت چنین سازمان­هایی مشغول به کار باشد. بنابراین اجرای تدابیر و برنامه­هایی به منظور ایمنی و حفاظت فنی کارکنان، در درجه اول اهمیت، در راستای تأمین و نگه­داری نیروی انسانی، قرار دارد. در عین حال، صرف هزینه و تخصیص اعتبار در برنامه­های سازمان، به منظور ابداع تدابیر و استقرار وسایل جهت جلوگیری از حوادث، در مقابل منافع حاصل از آن، اندک و ناچیز به شمار می­رود.

اصولاً ایمنی، حفاظت فنی و بهداشت صنعتی رشته وسیع و گسترده­ای است که تحت عنوان(حفاظت صنعتی) به مجموعه تدابیر، اصول و مقرراتی گفته می­شود که با به کار گرفتن آن­ها بتوان نیروی انسانی و سرمایه را در مقابل خطرات مختلف و محتمل در محیط­های صنعتی به نحو مؤثری حفظ و حراست کرد و یک محیط کاری بی­خطر و سالم جهت افزایش کارایی کارکنان به وجود آورد. 

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کد امنیتی *