1-مکان مرکز (مراکز آموزشی نباید به مراکز خطر مانند انبارهای قابل اشتعال و غیره نزدیک باشند و خود نیز حتی الامکان نباید حاوی این انبارها باشند)
2-ساختمان مرکز (ساختمان مراکز آموزشی باید ویژگیهای خاص کاربری خود را داشته باشد. به عنوان مثال با توجه به تحقیقات به عمل آمده در گروههای توسعه و تجهیز مدارس در صورت مسدود شدن درب اصلی کلاس در زمان حریق، پنجرهها مکان امنی برای خروج اضطراری نخواهند بود. چون عموما پنجرههای طبقات اول و هم کف نرده دار و پنجرههای طبقات بالاتر احتمال خطر بالایی دارند، لزوم وجود دو درب در دو سوی کلاس درس احساس می شود.)
3-نیروهای آموزش دیده ی مرکز (پرسنل مدرسه و دانش آموزان باید در برنامههای موثر و عملی به طور متوالی و منظم نسبت به خطرات حریق در مدارس از طریق برگزاری دورههای آموزشی و یا اطلاع رسانیهای دیگر به آگاهی کافی دست یابند.)
4-تجهیزات مناسب و استاندارد در محیط (تجهیزات به کار رفته در مدارس باید طوری طراحی شوند که از گسترش حریق جلوگیری کرده و ممانعتی در برابر خروج دانش آموزان از محوطه ی خطر ایجاد نکنند.)
5-تجهیزات حفاظتی مناسب و استاندارد (سیستم های حفاظتی کارا و مناسبی که به دلیل خطاهای مکرر، توسط پرسنل مدرسه غیر فعال نشده باشند. لازم به توضیح است که یک سیستم حفاظتی غیر کارا خود می تواند عامل ایجاد خطر باشد. فرض کنید بدون آن که حریقی اتفاق افتاده باشد آژیرهای خطر به صدا در آمده باشند و بر اثر خروج اضطراری دانش آموزان برای آن ها مشکلاتی به وجود آورد و یا باعث اختلال در سیستم آموزشی بشود.)