اجزای سیستم اعلام حریق

بطور کلی اجزای یک سیستم اعلام حریق کامل می تواند شامل موارد زیر باشد:
1- تجهیزات تشخیص حریق (دتکتورها)
2- تجهیزات اعلام حریق (آژیرها، فلاشرها و … )
3- مرکز کنترل یا پانل مرکزی که وظیفه ارتباط بین دتکتورها و سایر تجهیزات اعلام حریق را به عهده دارد.
4- تجهیزات جانبی دیگری نیز برای تکمیل و قدرتمند نمودن سیستم اعلام حریق به کار می روند.
5- منبع تغذیه وباطری پشتیبان، که به منظور تامین برق مورد نیاز تک تک تجهیزات مورد استفاده در سیستم به کار می رود

قابلیت اعتماد هر سیستم در انجام کارکردهای مورد انتظار آن، تا حد قابل توجهی، تحت تاثیر قابلیت اعتماد یکایک اجزاء آن است. به طور کلی تاکید می­ شود که تمام اجزاء مانند شستی­های اعلام حریق، آشکارسازها، مراکز اعلام حریق و وسایل اعلام حریق، ضوابط استانداردهای بین­المللی را رعایت کرده و تحت آزمون­های نوعی این استانداردها قرار گرفته باشند. همچنین تاکید می­شود که از اجزایی استفاده گردد که دارای گواهینامه از تشکیلات صدور گواهینامه معتبر و شناخته شده باشند.

در شرایطی که استاندارد بین­ المللی یا اروپایی مرتبط وجود نداشته باشد قابل تاکید است که اقدامات احتیاطی و دقت کافی بعمل آید تا از مناسب بودن اجزاء با توجه به اهداف آنها اطمینان حاصل شود. تایید طرف سوم معتبر در مقابل استاندارد آزمون مربوطه می­تواند چنین اطمینانی را فراهم سازد.

انطباق یکی از اجزاء سیستم با استاندارد معتبری الزاما نمی­تواند عملکرد رضایت­بخشی را به همراه جزء دیگری که با استاندارد مربوطه­اش منطبق است تضمین نماید. بنابراین ضروری است که طراح سیستم سازگاری بین اجزلء را مدنظر داشته باشد. در رابطه با اجزاء سیستم ردیابی و اعلام حریق نکات زیر بایستی ملاک عمل قرار گیرد:

الف- شستی­ های اعلام حریق بایستی با الزامات استاندارد برای شستی­های اعلام حریق نوع A (تک عمل) منطبق باشند.

آشکارسازهای حرارتی نقطه­ ای باید با الزامات استاندارد   برای آشکارسازهای کلاس  یا  انطباق داشته باشند مگر آن که حداکثر دمای محیط قابل پیش­بینی در ناحیه تحت حفاظت برابر با یا بیش از 40 درجه سلنتیگراد باشد که در این صورت آشکارساز کلاس  باید به­کار رود.

ب- آشکارسازهای دودی نقطه ­ای باید با استاندارد  مطابقت داشته باشند.

پ- آشکارسازهای شعله­ ای باید با استاندارد  انطباق داشته باشند.

ت-  آشکارسازهای پرتو دودی نوری (بیم دتکتورها) بایستی با استاندارد  انطباق داشته باشند.

ث- در غیاب هر گونه استاندارد بین­ المللی یا اروپایی مرتبط، آشکارسازهای حریق مونواکسید کربن باید قادر به تشخیص حریق در 60 ثانیه باشند مشروط بر آنکه تمرکز مونواکسید کربن از 60 تجاوز کند و نیز بایستی دارای حساسیت حریق (در ترکیب با هر حس­گر دیگری در آشکارساز حریق) منطبق با  در  (که در آن آشکارساز مذکور برای نصب به جای آشکارساز دودی مناسب است) باشد.هر گونه محدودیت در کاربرد این­گونه آشکارسازها که توسط سازنده­ها اعلام می­شود بایستی در طراحی سیستم منظور گردد.

ج-  مرکز اعلام حریق باید با استاندارد  مطابقت داشته باشد.

چ- وسایل اعلام حریق شنیداری بایستی با استاندارد  انطباق داشته باشد.

ح- دستگاه ­های تغذیه توان باید با استاندارد  مطابقت داشته باشد.

خ- در کابل ­ها باید ضوابط مندرج در استاندارد ملاک عمل قرار گیرد.

د- آن کارکردهایی از سیستم که در این فصل توصیه شده ­اند و برای آنها ذخیره برنامه­ ها و داده­ ها جهت کنترل آشکارسازی حریق در سیستم اعلام حریق ضروری است باید الزامات طراحی اضافی برای مرکز اعلام حریق با کنترل نرم­افزاری مندرج در استاندارد  مطابقت داشته باشند.

ذ- در مواردی که کامپیوتر شخصی (PC) به عنوان واسط کاربر به­کار می­رود( برای مثال در سیستم­های شبکه­ای)، باید آن را واسط اضافی تلقی کرده و مرکز اعلام حریق منطبق با استاندارد  در مجاورت آن باید نصب شود چون مطابقت PC با الزامات استاندارد مذکور غیر محتمل است.

ر- فرستنده و گیرنده ­های پیجینگ رادیویی بایستی با استانداردهای بین ­المللی یا اروپایی مرتبط مطابقت داشته باشند.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کد امنیتی *